Сулҳ, ки асли тақдири инсоният ва асоси пешрафти тамаддунҳост, яке аз арзишҳои воло ва муҳимтарин ҳадафҳои ҷомеаи ҷаҳонӣ маҳсуб мешавад. Дар ҷаҳони муосир, ки пур аз муноқишаҳо ва таҳдидҳои наву навсозишаванда аст, таъмини сулҳ аз ҳама бештар такя ба ҳамкории байналмилалӣ ва рушди стратегияи устувори амниятӣ дорад.Масъалаи сулҳ на танҳо ба тарзи пешгирии ҷанг ва ихтилоф маҳдуд намешавад, балки ба таъмини рушди устувор, баробарии иҷтимоӣ ва ҳифзи ҳуқуқи инсон низ пайвастагии зич дорад. Амният ва сулҳ пеш аз ҳама дар заминаи эътимоди байни давлатҳо ва ҷомеаҳо барқарор мешавад ва ин эътимод танҳо тавассути муҳокимаи ошкоро, риояи қонунҳои байналмилалӣ ва арзишҳои инсонӣ ташаккул меёбад.Созмони Милали Муттаҳид, ҳамчун ташкилоти марказии ҷомеаи ҷаҳонӣ, нақши муҳими идоракунӣ ва ҳамоҳангсозиро дар таҳкими сулҳ ва амнияти байналмилалӣ мебозад. Бо гузашти 80 сол аз қабули Оинномааш, СММ ҳамчун минбар ва майдони муколама барои ҳалли мусолиматомези низоъҳо ва таҳкими ҳамкорӣ байни кишварҳо мавқеи устувор ва беназирро нигоҳ доштааст. Пайвастан ба ташаббусҳои ҷаҳонӣ, аз ҷумла “Даҳсолаи байналмилалии таҳкими сулҳ ба хотири наслҳои оянда” метавонад заминаи рушди фазои устувори амниятиро таъмин намояд.Тоҷикистон бо таҷрибаи бойи дипломатӣ ва сиёсати сулҳпарваронааш дар минтақаи Осиёи Марказӣ намунаи беҳтарин барои дигар кишварҳо мебошад. Ташаббусҳои Тоҷикистон оид ба таъмини амният ва рушди ҳамкории минтақавӣ ба ҳалли муноқишаҳои минтақавӣ ва пешгирии ҷангҳои нав мусоидат мекунад. Тоҷикистон, ҳамчун узви фаъол ва масъули Созмони Милали Муттаҳид, ҳамеша ба роҳи дипломатия ва гуфтушунид барои ҳалли муноқишаҳо такя мекунад.Аммо таъмини сулҳ танҳо вазифаи сиёсатмадорон ва давлатҳо нест. Ҷомеаи шаҳрвандӣ, ниҳодҳои ғайридавлатӣ ва ҳар як шахс бояд дар рушди фарҳанги сулҳ ва эҳтироми ҳуқуқҳои инсон саҳми худро гузоранд. Бо ин роҳ, мо метавонем бо роҳи ҳамгироӣ ва ҳамдигарфаҳмӣ ба сулҳи пойдор ва рушди устувор ноил шавем.Дар замони муосир, ки таҳдидҳои глобалӣ мисли тағйирёбии иқлим, терроризм ва ҷиноятҳои киберӣ аҳамияти амниятиро боло бурдаанд, зарурати ҳамкории густурдаи байналмилалӣ ва ташаккули механизми мустаҳками ҳамоҳангсозӣ бештар эҳсос мешавад. Танҳо тавассути ҳамкорӣ ва татбиқи стратегияҳои муштарак ҷомеаи ҷаҳонӣ метавонад бо ин таҳдидҳо муқовимат намояд ва фазои сулҳро ҳифз кунад.Ҳамин тавр, сулҳ на танҳо орзуи инсоният, балки зарурати стратегия барои нигоҳдории ояндаи пойдори башар аст. Тоҷикистон, бо таҷриба ва ташаббусҳои созандааш, омода аст дар ин роҳи пурмушкил саҳми арзанда гузорад ва ҳамчун модели устувории минтақавӣ шинохта шавад. Мо бояд ҳамеша дар хотир дошта бошем, ки сулҳ омили асосии рушд ва оромиши инсон аст ва барои ҳифз ва тақвияти он бояд тамоми неру ва иқдомҳои худро сафарбар созем.Аҳмадшо Саидзода директори МДТ «Литсейи касбии техникии сохтмони шаҳри Душанбе» н.и.п, дотсент,
